۱۰ وسیله روزمره که در کشورهای دیگر جرم هستند

از آدامس جویدن گرفته تا انتخاب اسم بچه، خیلی از کارهای روزمره و ساده‌ ما می‌توانند بی‌سروصدا با قوانین کشورهای دیگر در تضاد باشند و نشان دهند که خط قرمز هر کشوری دقیقا کجاست.

سفر همیشه پر از غافلگیری‌های ریز و درشت است، اما عجیب‌ترین‌شان معمولا همان لحظه ورود و پای مرزها آدم‌ها را گیر می‌اندازند. عادت‌هایی که در خانه کاملا عادی‌اند، ممکن است ناگهان گیر قوانینی بیافتند که ریشه‌شان در تاریخ، ترس‌های بهداشتی یا حفاظت از سنگ‌فرش‌های قدیمی شهر است. یک خوراکی ساده، یک جفت کفش یا گجت محبوب‌تان شاید در یک چشم بر هم زدن، از یک وسیله‌ بی‌اهمیت تهِ کیف، به یک دردسر بزرگ قانونی تبدیل شود. (modernteen.co)

سنگاپور به آدامس نه به عنوان یک خوراکی، بلکه به چشم خطری برای زیرساخت‌های شهری نگاه می‌کند. در این کشور خرید و فروش یا وارد کردن آدامس معمولی به‌شدت محدود است و فقط استثناهای ناچیزی برای آدامس‌های درمانی و دندانپزشکی (آن هم در داروخانه‌ها) وجود دارد.

عکاس: Charles Wright / Unsplash

ماجرا از وقتی جدی شد که آدامس‌های جویده شده سنسور درهای قطار را خراب و پیاده‌روها را کثیف کردند و هزینه‌های سنگینی برای نظافت و تعمیر روی دست دولت گذاشتند. جریمه‌های سفت‌وسخت ریختن زباله‌ این پیام را به همه داد که فضای عمومی، دستمال‌کاغذی نیست که هر طور خواستید با آن رفتار کنید.

در ونیز، دانه پاشیدن برای کبوترها دیگر آن سکانس جذاب و رمانتیک فیلم‌ها نیست، بلکه یک تخلف شهری است. ممنوعیت این کار در جاهایی مثل میدان سن مارکو (St. Mark’s Square)، به خاطر آسیب‌های واقعی است که به سنگ‌ها، مجسمه‌ها و سقف‌های چندصدساله وارد شده است.

عکاس: Pam Crane / Pexels

فضولات کبوترها خاصیت اسیدی دارد و نمای ساختمان‌ها را می‌خورد. علاوه بر آن دسته‌های بزرگ پرندگان، میدان‌ها را پر سروصدا و کثیف کرده‌اند و تیم‌های نظافت شهرداری از پسِ تمیز کردنشان برنمی‌آیند.

در رواندا کیسه پلاستیکی معمولی ممنوع است. اکثر کیسه‌های نایلونی نازک و یک‌بارمصرف در قوانین ممنوع هستند و مأموران گمرک معمولا همان بدو ورود، آن‌ها را از چمدان مسافران بیرون می‌کشند.

عکاس: Mathias Reding / Pexels

در بازارها و سوپرمارکت‌ها پاکت‌های کاغذی، پارچه‌ای یا کیسه‌های بادوام‌تر استفاده می‌شوند. نتیجه‌اش را هم می‌شود در تمیزی حاشیه جاده‌ها و نگرفتن کانال‌های فاضلاب بعد از باران‌های شدید دید.

در تایلند، همراه داشتن یک قلم ویپ (Vape pen) می‌تواند حسابی کار دست‌تان بدهد. واردات، فروش یا حتی استفاده از سیگارهای الکترونیکی (E-cigarettes) غیرقانونی است و بارها گزارش شده که پلیس دستگاه را همان‌جا ضبط کرده و جریمه‌های نقدی سنگینی بریده است.

عکاس: Renz Macorol / Pexels

مقامات می‌گویند این قوانین برای این است که جلوی نیکوتینی شدن جوانان را بگیرند و کنترل دخانیات دست خودشان باشد.

درست است که لباس‌های طرح‌ چریکی در خیلی از شهرها مد روز است، اما در چند کشور حوزه دریای کارائیب، این لباس‌ها فقط مخصوص یونیفرم نظامیان است.

عکاس: نامشخص / Pexels

جزایری مثل باربادوس (Barbados)، جامائیکا و سنت لوسیا (Saint Lucia) پوشیدن لباس چریکی را برای غیرنظامیان ممنوع کرده‌اند تا مبادا کسی با سرباز یا پلیس اشتباه گرفته شود. مأموران حق دارند لباس را ضبط کنند و حتی جریمه بنویسند، به‌خصوص اگر تیپ و قیافه‌تان زیادی شبیه مقامات رسمی شده باشد.

در مراکش، یک پهپاد (Drone) کوچک و سرگرم‌کننده، فقط دوربین پرنده نیست؛ بلکه کالایی تحت‌کنترل امنیتی است. مقامات با تکیه بر دلایل امنیتی و حفظ حریم خصوصی، واردات شخصی و پرواز پهپادها را به‌شدت محدود کرده‌اند.

عکاس: نامشخص / Wikimedia Commons

مأموران گمرک در فرودگاه‌ها معمولا پهپادهای اعلام‌نشده را توقیف می‌کنند و پس‌گرفتن‌شان هم تقریبا غیرممکن است. استفاده حرفه‌ای هم مجوزهای قبلی می‌خواهد که پای چند سازمان و کلی کاغذبازی را وسط می‌کشد.

با اینکه تخم‌مرغ شانسی کلاسیک کیندر سورپرایز (Kinder Surprise) همه جای دنیا پیدا می‌شود اما ورود آن به ایالات متحده ممنوع است. قانون آمریکا می‌گوید خوراکی‌هایی که یک شیء غیرخوراکی را کاملاً در خودشان مخفی کرده باشند، به خاطر خطر خفگی بچه‌ها ممنوع‌اند.

عکاس: Alina Komarevska / Pexels

مأموران گمرک طی سال‌ها هزاران تخم‌مرغ شانسی را در مرز پیدا کرده‌اند و همیشه هم بابت جریمه‌های سنگین‌اش هشدار می‌دهند.

در یونان، پوشیدن کفش پاشنه‌بلند فقط برای پیاده‌روی دردسرساز نیست، بلکه در برخی سایت‌های باستانی رسما ممنوع است. پاشنه‌های نوک‌تیز، تمام وزن بدن را روی یک نقطه ریز متمرکز می‌کنند و می‌توانند سنگ مرمر حساس و شکننده را که قرن‌ها فرسایش را تاب آورده سوراخ کنند یا خراش دهند.

عکاس: نامشخص / www.mirror.co.uk

مسئولان میراث فرهنگی تصمیم گرفتند که در جاهایی مثل آکروپولیس، حفاظت از بنا مهم‌تر از تیپ و استایل بازدیدکنندگان است.

خیلی از قرص‌های معمولی سرماخوردگی و آلرژی که در داروخانه‌ها فروخته می‌شوند، با قوانین دارویی ژاپن در تضاد هستند. ترکیباتی مثل سودوافدرین (Pseudoephedrine)، کدئین یا برخی آنتی‌هیستامین‌ها، حتی در دز پایین در این کشور تحت کنترل شدید هستند.

عکاس: نامشخص / Pexels

مسافران زیادی دیده‌اند که قرص‌هایشان در گمرک از کیف بیرون کشیده شده و به آن‌ها اخطار داده‌اند که واردات بدون مجوز این داروها می‌تواند مجازات داشته باشد.

دانمارک برای انتخاب اسم بچه فیلتری دارد که اسباب شگفتی خیلی از خارجی‌هاست. پدر و مادرها باید اسم بچه‌شان را از یک لیست رسمی انتخاب کنند و این لیست طوری تنظیم شده تا با زبان دانمارکی جور باشد و جلوی مسخره شدن بچه یا سردرگمی را بگیرد.

اگر اسمی عجیب یا غیرمعمول بخواهید، باید مجوز رسمی بگیرید و اساسا خیلی از اسم‌های من‌درآوردی یا دراماتیک هم منع شده‌اند. این سیستم نشان می‌دهد که در دانمارک معتقدند اسم تا حدی مربوط به بچه است و تا حدی متعلق به فرهنگ جامعه. چیزی که بیشتر شخصی و خانوادگی است، ناگهان پای فرم‌های اداری و چانه‌زنی آرام با دولت را وسط می‌کشد.

عکاس: Vika Glitter / Pexels

شما با کدام‌یک از این قوانین عجیب در سفرهایتان برخورد کرده‌اید؟ تجربه‌های خود را با ما و مخاطبان دیگر کجارو در میان بگذارید.

منبع عکس کاور: www.dailyrecord.co.uk | عکاس: نامشخص